Liefde voor de paardensport

Mijn liefde voor paarden bestaat al bijna 50 jaar. Mijn opa startte een verhuurbedrijf voor paarden. Als jongetje van 10 jaar hielp ik een handje mee in het bedrijf. In ruil daarvoor gaf hij aan mij ponyrijles. Het lidmaatschap van de ponyclub was daarna een kleine stap. Niet voor lang, want de rijvereniging vroeg ook of ik lid wilde worden. 1 + 1 = 3. Ik had zelf een jong paard. En de vereniging had een tekort aan leden.

Voor de keuze: hobby of beroep

In mijn jeugd was afdelingsrijden een verplicht nummer. Deze discipline houdt in dat je met 4, 6 of 8 ruiters een aantal verplichte figuren uitvoert. Daarnaast hield ik me ook bezig met individueel rijden en springen. Mijn voorkeur ging naar het onderdeel dressuur uit. Ik vond het uitdagend om proeven en verplichte figuren te rijden. Ik begon als beginner (B-niveau) en ben op 27-jarige leeftijd gestopt als ervaren ruiter (Z-niveau). Op dit niveau had ik in de regio nauwelijks tegenstand, in de provincie Noord-Brabant iets meer. Ik stond voor de keuze: dressuur als hobby beoefenen of verder gaan als professional. Midden jaren tachtig was het lastig om met paardrijden geld te verdienen. Daarom koos ik voor dressuur als hobby.